Естеліктің шегі болмайды...

Сәлеметсіз бе, майдандағы батыр Сарбаз, алыс, бейтаныс, бірақ бар адамзатқа жақын адам. Мен сізге хат жазып отырмын және сол кездегі соғыс көріністерін, сізді айналадағылардың барлығын анық көз алдына елестетіп тұрмын: сіз ертең қатыгез, қан төгетін шайқас болатынын, тағы да жерлеу хабары қазір сізбен жақын отырған адамның есімімен елдің түкпір-түкпіріне тарайтынын сезгендей отырсыз. Амалсыздан үй, бала-шаға туралы есіңе түсіре бастайсыз: «Олар қалай? Соғыстан кейін өмір не болады?» Көздеріңізде қорқыныш сезімі, бірақ өзің үшін емес, Отан мен халықыңыздың болашағы үшін.

Өкінішке орай, әрбір қазақстандық үшін қасиетті Жеңіске барлықтарыңыз жете алмадыңыз. Бірақ, біз сіздердің әрқайсыңызды, есімдері ескерткіштерде алтын әріптермен жазылған аталарымызды мәңгілікке есте сақтаймыз және мақтан тұтамыз. Сіздердің ерліктеріңізді ешқашан ұмытпаймыз. Отан үшін мерт болған ардақты Сарбаздарымызға алғысымыз шексіз. Сіздер бізге осы қасиетті Жеңіс мерекесін сыйладыңыз. Дәл осы жеңіс маған 75 жыл соғысты білмейтін елде дүниеге келуге мүмкіндік берді. Сезімнің толық көлемде тереңдігін бере алатын түсініксіз жан дауысы жаңа сөздерді іздеуге мәжбүрлейді. Соның ең бастысы - бұл қорқынышты, қиын сәттер туралы тек құжаттар, кинофильмдер мен ардагерлердің әңгімелерінен ғана білетінім үшін деген алғыс.

Соғыс ардагерлерімен алғашқы кездесу осы күнге дейін есімде. Біздің мұғаліміміз Ұлы Отан Соғысына арналған сынып сағатымызда «қымбат қонақ» болатынын айтты. "Қымбат" деген сөзін таяққа сүйеніп, сұр пиджактағы қарт адам бөлмеге кірген кезде түсіндім. Мен сол кезде бесінші сыныпта оқитын едім. Ең бастысы мені кеудесі безендірілген ордендер мен медальдар таң қалдырды. Ата соғыс кезінде қалай болғанын қол былғап айтқан сайын ордендері ақырын сылдырлады. Шынында да, оның әңгімелері біз, бейбіт уақыттағы балалар үшін өте қымбат болды. Дәл осы әңгімелер бізге соғыс пен жеңіске деген көзқарасымызды қалыптастырды. Жыл сайын мереке қарсаңында біз Ұлы Жеңістің символы – георгиев лентасын кеудемізге тағамыз. Біздің әрқайсымыз үшін ол жай ғана еске алу эстафетасы емес, ең алдымен біздің тарихымыздың ерлік беттеріне қатысты болу мүмкіндігі.

Мен мұның бәрін сізге жазып отырғаным...

Егер сіз, Сарбаз аға, жолдастарыңыздың ерлікпен қаза табуы біздің жүрегімізде мәңгі қалатынын, балаларыңыздың әдемі қалаларда бейбіт өмір сүретінін білсеңіз, қазір жеңіл әрі тыныш болар едіңіз деп сенгім келеді.

Біз, азат етуші жауынгерлердің немерелері мен шөберелеріміз, естелік тізбесін үзбеу үшін барлығын жасауға тырысамыз, өйткені біз сізден ең қымбат сыйлық – бейбіт аспан астында өмір сүру құқығына ие болдық. Біздің Отанымыз үшін өз өмірін қиған сарбаздардың ерліктерін мәңгі есте сақтау үшін уақыт та, аралық та билей алмас екенін біліңіз. Сіздің ерліктеріңізді жүрегімізде мәңгі сақтаймыз.

Есинбеков Жанболат, 10 сынып